Kuyruklu Yıldız Altında Bir İzdiva

“D?nyaya kuyruklu yıldız ?arpacakmış!” Emine Hanım, “t?, t?” diye birka? defa yakasına t?k?rerek ?arpıntısını gidermeye uğraştıktan sonra: “Aman, ben de korkacak bir şey sandım! Ne kadar telaş?ısın kardeş… ?arpacaksa ?arpsın. Ne var? Kapımı kapar, evceğizimde otururum. Bir yere ?ıkmam. Şimdi karılar, ‘Nasıl ?arpacakmış, bakalım.’ diye s?r? s?r? seyre giderler… A, gitmem, gitmem… İt, k?pek arasında ?iğnenmeye vaktim yok!” Bedriye Hanım, sinirli bir kahkahayla: “Emine kardeş… Sen ne kadar aptalmışsın! Hi? o koca mefret, o sa?aklı Raziye bu d?nyaya ?arpar da senin evin kalır mı ki kapını kapayıp da i?inde oturacaksın?” “Hanım, benim evime bir şeycik olmaz. O, helal parayla yapıldı. Kazasker Efendi’nin ?arşamba’daki konağı yıkıldığı vakit onun kerestesiyle kuruldu. İ?ine kullandıkları yağhane direklerini sen g?reydin şaşardın! Bu d?nya yıkılır da gene bizim evimiz yerinde durur. B?y?k zelzelede ne k?gir yapılar g??t? de evimizin bir kıymığı yerinden oynamadı. Tevekk?l?n gemisi batmaz. Sen merak etme…” Edebiyatımızda doğalcılığın ve ger?ek?iliğin en ?nemli kilometre taşlarından biri olan H?seyin Rahmi G?rpınar, sanatı, halkı y?celtmek i?in bir ara? olarak g?rm?ş bu nedenle ?zerine gitmediği, eleştirip alay etmediği hi?bir toplumsal kurum bırakmamış, sanat yaşamı boyunca hep aklın ve mantığın yanında olmuş, eserleriyle toplumun ?ağdaşlaşması yolunda yobazlığa, gericiliğe, bağnazlığa, s?m?r?c?l?ğe karşı savaşmıştır; bunu yaparken mizah ?gesini ustaca kullanmış, İstanbul’un kenar semtlerinde, mezarlıklarında, ?ingene mahallelerinde, k?şklerinde, Şirket-i Hayriye vapurlarında, gazinolarında, sayfiyelerinde dolaşmış, okurlarını da dolaştırmıştır. Eserlerinde yapmacıksız bir yerlilik vardır; konak hanımefendisinden g?ndelik?iye, mirasyedilerden i? g?veyilere, dilencilerden dadılara, kalfalara, ?ingenelerden Rumlara, Ermenilere, Yahudilere kadar kimi ve neyi konu almışsa onu yerli renkleriyle betimlemesini bilmiştir.