İimde İntihar Korkusu Var

“Ben y?reğini yitirmiş bu zamandan korkuyorum.”F?ruğ FerruhzadEvde kalmış gen? kızların, oğlu askerde şafak sayan annelerin, sevdiğini binbir ?mit ile bekleyenlerin, kapısını doğru insana a?mak i?in perde arkalarında gizlenen bakirelerin, Mushaf’ı anlamak ve anlatmak gayreti ile medreselerin karanlık odalarına ?ekilip ezberledikleri her ayeti daha ilk g?nm?ş gibi okuyan gen? kızların, bodrum katlarının rutubetli, sigara kokusu sinmiş duvarlarının arasında tekstil iş?iliği, nakkaşlık yapan, meslek ?ğrenebilmek i?in direnen gen?lerin taşıdığı y?reklerdir y?reklerimiz. Y?reklerimiz ki artık taşımaktan ve mana y?klemekten yorulduğumuz, ağır iş?ilik ile bedeller ?dediğimiz birer mahzendir.G?rd?klerimizin ?rperti ve şaşkınlığı ile ayak uydurmaya ?alışırken ?ağın g?r?lt?s?ne, ?zerimizden bir t?rl? atamadığımız acemilik dolanıp duruyor ayaku?larımıza. İ?imizde bir intihar korkusu…İ?imde bir intihar korkusu…